Paylaş-MA

On bir ayın sultanı diye gönüllerde yer edinmiş o mübarek ay geldi. Tüm İslam âlemi günler öncesinden bekleyemeye başladı, ilk sahura hazırlıklar yapıldı derken tuttuğumuz oruçlarımızla ayın ortasına yaklaştık bile. Zaman ne kadar hızlı ilerliyor değil mi? İlk sahur yerini son iftara ne kadar hızlı bırakıyor.

Manevi duyguların en yoğun hissedildiği bu güzel ayda biz insanoğlu neler yapıyoruz? Yaradan ile aramızda sadece açlığa, mide tokluğuna dayalı bir ilişki olmuyor, kul olma bilincini, yaşamı, insanlığı biraz daha fazla hissederek yaşamaya çalışıyoruz. Ramazan ayımızı yılda bir ay oruçlu geçirerek hem ibadet etmiş oluyor hem de yokluğu, yardımlaşmanın gerekliliğini paylaşmanın önemini anlıyoruz. Allah bunun için kullarına orucu farz kılmıştır. Biz çok sevgili kulları da tam olarak paylaşma eylemini yerine getirmek için uğraşıyoruz. Ne yapıyoruz mesela oruç tutuyoruz çok güzel Allah tüm ibadetlerinizi kabul etsin, iftarda çeşit çeşit yemeklerle sofra hazırlayıp orucu açmak için beklerken boş durmuyor, fotoğraflıyoruz sonra her türlü sosyal medya hesabında paylaşıyoruz. Düşünmüyoruz bile acaba biri görür canı çeker mi diye biz bunun için mi oruç tutuyoruz. Bir dilim ekmeği paylaşmaktı oysa bizden beklenen, elindekini tam ortadan ikiye bölüp sevgiyle uzatmak başka bir kardeşine. Biz nefislerimize oruç tutturmayı öğretemedik sen affet Allah’ım… İftar sofralarında bir araya gelin ama lütfen fotoğrafınızı sofrada yemek yokken paylaşın diye bağırmak istiyorum. Paylaşma sosyal medyada paylaş yüreğinle.

Dün yaşadığımı anlatmadan geçmek istemiyorum, bütün gün o kadar şiddetli başım ağrıyordu ki kafamı kaldırmadan bütün gün yattım diyebilirim Yata yata oruç tutuyorsun derler ya aynı öyle. Ev arkadaşım yok, aksilik olacak ya mutfak alışverişine de gitmemişiz dolap bomboş. İftara dakikalar kala kalkıp tek çeşit bir iftar hazırlıyorum kendime üstelik yalnızım birde onun psikolojisi iştahım hiç yok, planım su içip geri yatmak o derece kötüyüm. Ezanı beklerken bir taraftan da instagram hesabımda dolaşıyor paylaşımlara bakıyorum. İftar sofraları, yemekler ne güzel ne güzel! İftarımı küçük bir tabaktaki yemeğimle yapıyorum ve ömrüm boyunca hissetmediğim o duyguyu hissediyorum. Ben bugün oruç tuttum, ben bugün neden oruç tuttuğumu anladım. Bunca varlığın içinde sadece bir gün bir iftarda sofram boş kaldı diye bunu anlayabiliyorum, sonrasında düşünmeye başlıyor insan böyle iftarını her gün açan insanları, işte ondan sonra birilerine ulaşmayı canı gönülden istiyor. Uzun bir zamandan sonra dün bunu yüreğimde hissedebildim meğer ne kadar bencilmişim.

Sevgili okurlar, hadi gelin bu ayın geri kalanını fotoğraf paylaşmak değil de elimizdekini paylaşmak ile geçirelim. Ben kimseyi tanımam, ben öğrenciyim, nasıl yaparım demeyin birçok insan var bu günlerde bunlarla uğraşan ulaşmak zor değil. Sosyal medyada sürekli karşıma çıkıyor çalışan genç gönüllüler var onlara ulaşmak gerçekten çok kolay. Tüm paylaşımlarınızın yüreğinizden gelmesini diliyorum. Sevaplar dolu olsun ayınız.